Afgelopen week had ik een lang gesprek met mijn moeder. Piekeraar als ik ben, denk ik vaak aan de toekomst met drie kinderen en hoe dat financieel allemaal zal gaan.
Als het allemaal heel erg krap wordt, dan zal ik zeker weer buiten de deur gaan werken, maar de komende jaren lijkt het mij heel fijn om het zo te houden zoals nu. Thuis werken wanneer het uitkomt, natuurlijk wel met afspraken, dus soms ook wanneer het niet zo goed uitkomt.
Vroeger waren de gezinnen veel groter. Mijn moeder komt uit een gezin met 9 kinderen en dat ging er even heel anders aan toe dan tegenwoordig! Zo hadden ze niet allemaal goede kleding en liepen weleens in kapotte schoenen een heel eind naar school.
Daarnaast werd er bijvoorbeeld weinig vlees gegeten. Mijn moeder vertelde dat ze met het hele gezin 1 rookworst bij de stamppot aten. Dat betekend dus 1 rookworst gedeeld door 11 mensen. Haar vader kreeg het grootste stuk, omdat hij hard werkte en de rest moest dus delen, dat was maar een piepklein stukje worst!
Mijn moeder was er 1 van een tweeling (ja, het zit in de familie!) en sliep heel lang samen met haar zus in 1 bed, er was gewoonweg geen ruimte en geld voor 2 aparte bedden. Ook sliepen de kinderen met veel broers en zussen op 1 kamer.
Het is eigenlijk ongelofelijk hoeveel er in de tussentijd veranderd is, wij leven in een enorme rijkdom! Wij hoeven ons kind nooit met kapotte schoenen rond te laten lopen en delen de rookworst met z'n drieën. Toen onze kleine man 2 werd wisten we bijna geen cadeaus meer te verzinnen en zijn spaarrekening is al mooi gevuld met een beginnetje voor een studie of rijbewijs.
Ik vind echt dat we leven in een tijd van overvloed. We kunnen bijna alles wel kopen als we dat willen. Hebben we trek in een patatje met? Dan kunnen we dat vandaag nog halen. Wij hebben een groot huis, ruim 160 m2. dus we hebben allemaal heel veel ruimte en straks met 5 personen kunnen we nog voor alle kinderen een eigen kamer creëren. Dat grote huis staat ook vol met spullen. Sommige spullen worden bijna niet gebruikt, maar hebben we toch gekocht omdat het ons handig leek.
Ik zeg absoluut niet dat het vroeger allemaal beter was, want mijn moeder zegt weleens dat zij en haar broers en zussen waarschijnlijk goed ondervoed waren. Ze leefden gewoon in armoede. Toch ben ik ervan overtuigd dat we tegenwoordig veel te veel hebben en ook veel te veel zeuren over dingen die we niet hebben.
Zullen we gewoon gelukkig zijn met wat we hebben? Blij zijn dat we elke dag kunnen eten en een goed belegde boterham hebben? Dat lijkt me een goed begin!
Ken jij dit soort verhalen van vroeger? Hoe kijk jij tegen deze en de huidige tijd aan?
Ik heb wel altijd het idee dat er vroeger veel meer tevredenheid was, dat zou van mij wel wat meer terug mogen komen. We hebben nu inderdaad zoveel, maar lijken er helemaal niet van te kunnen genieten.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het met je eens, we leven nog altijd in tijden van overvloed. Al denk ik wel dat onze kinderen het met minder moeten doen in de toekomst dan wij in onze jeugd. Ook wij hebben er over een week of acht drie. En ook ik maak me wel eens zorgen. Maar we hebben voor onszelf bedacht wat ons verstandig lijkt en daar ook naar gehandeld. Blijkt dat in de toekomst niet toereikend, dan moeten we aanpassingen doorvoeren.
BeantwoordenVerwijderenVoorlopig zie ik het zonnig in. En tevreden zijn met wat je hebt en een ander gunnen wat hij heeft zonder het zelf ook te willen is wat ons betreft een best middel om gelukkig te zijn in elke tegenwoordige situatie.
Jazeker ken ik die verhalen, ik heb ze zelf meegemaakt. Mijn ouders hadden 16 kinderen waarvan ik de jongste ben met mijn 51 jaren.
BeantwoordenVerwijderenM'n oudste zus is inmiddels 71! Ook wij sliepen dus met meerderen op 1 kamer. De jongens waren met tienen, 1 kamer met z'n vieren en 1 kamer met z'n zessen! De meiden met 3 per kamer.
We hadden wel altijd vlees bij het eten maar ook hier kreeg vader het grootste deel. We konden niet op vakantie, sowieso niet met zoveel maar ook omdat we een boerenbedrijf hadden. Ma zat s'morgens al om 5 uur aardappelen te schillen voor iedereen, 'n hele emmer vol per dag!! En uiteraard waren de pannen veel groter.
natuurlijk was vroeger niet beter ,maar terug naar een simpeler leven is wel wat ik probeer te doen , niet steeds meer spullen die je eigenlijk niet nodig hebt en die steeds meer afval op leveren.
BeantwoordenVerwijderenDe generatie waaruit mijn moeder komt die hadden het arm. Ik zal vertellen over de tijd dat ik klein/jong was. Ik kom uit een gezin van 5 kinderen samen met vader en moeder dus 7 personen. Wij hadden het niet breed maar zeker niet arm. Ik sliep met 2 zusje op een kamer en beide broers deelden ook een kamer, ik heb het niet erg gevonden - je wist immers niet beter. Kleding en schoenen kregen we als de kinderbijslag er was en als je pech had dat een zusje of broertje met nog krappere schoenen rondliep dan gingen die voor. 1-2 keer per jaar kwam er een zak vol kleding van een oudere nicht en dat moesten we verdelen met ons 3en. We kregen niet elke dag vlees, meestal 3-4 keer per week. We hadden wel altijd fruit en melk. Op vakantie gingen we ook niet hooguit een weekje logeren bij oma of bij een nicht. Mijn moeder had geen opleiding gehad na de lagere school en daardoor ook geen beroep kunnen leren. Ze heeft haar hele leven gepoetst bij mensen thuis. Mijn vader had 2 banen, hij zat in ploegen en in zijn spaarzame 'vrije' tijd ging hij auto's repareren of bij een kennis in de metaal wat extra's verdienen. Mijn ouders waren altijd heel open in wat alles kost in het leven en daardoor heb ik nu het besef dat alles niet 'maar zo' aan komt waaien. Je moet er wat voor doen en als je 100 euro verdient kun je er geen 110 uitgeven. Met alle middelen die mijn ouders hadden hebben ze ons opgevoed en ik ben er niet slechter van geworden. Ik heb niet gestudeerd, daar was geen geld voor maar toen ik ging samenwonen heb ik alle studies die ik gevolgd heb zelf betaald of via mijn werkgever kunnen regelen. Heb ik wat gemist????? Ik vind van niet, ik ben heel tevreden en ik vind dat mijn ouders het heel goed gedaan hebben in hun omstandigheden.
BeantwoordenVerwijderen