Rust!

Bij de zwangerschap van onze kleine man had ik de eerste 12 weken last van HG (extreme zwangerschapsmisselijkheid) echt verschrikkelijk, de hele dag was ik zo misselijk en lag ik in bed, ik kon geen eten en op een gegeven moment zelfs geen drinken (water) binnenhouden. Van de huisarts kreeg ik medicijnen, die een beetje hielpen en waardoor ik in ieder geval iets binnen kon houden. Hierdoor hoefde ik net niet opgenomen te worden in het ziekenhuis, wat een opluchting!

Tijdens deze zwangerschap heb ik een aantal weken ook echt flink last gehad van misselijkheid. Gelukkig hoefde ik dan maar 1 keer per dag over te geven, dus ik hield in ieder geval bijna alles binnen. 

Wat dat betreft zijn de zwangerschappen heel verschillend. Mijn eerste zwangerschap was een eitje, alles ging goed, toen de misselijkheid wegtrok had ik weinig kwaaltjes, aan het einde was ik het wel zat, en helemaal toen ik over de uitgerekende datum liep, maar dat is volgens mij heel normaal.

Hoe anders is deze huidige zwangerschap! De misselijkheid (of in ieder geval het overgeven) is een stuk minder, maar mijn buik is nu al flink en ik ben zo ontzettend moe! Slapen op mijn buik lukt inmiddels niet meer, en ik voel de banden in mijn buik goed groeien!! Mijn lichaam geeft heel goed aan dat ik rustig aan moet doen, want anders voel ik me gewoon vreselijk. 

Afgelopen weekend was natuurlijk heel anders dan gepland. Ik sliep niet erg goed en het waren drukke en volle dagen. Zaterdagavond was ik al niet zo lekker, maar toen zijn we gewoon vroeg gaan slapen. Zondag weer in de auto nadat ik zondagochtend weer had overgegeven (terwijl ik daar al een week geen last meer van had gehad) 

En toen merkte ik echt dat ik helemaal op was! Zondagavond zijn we alle drie heel vroeg naar bed gegaan en hebben ruim 12 uur geslapen. Gisteren ben ik de hele dag misselijk geweest, ik heb overgegeven, op de bank en in bed gelegen en mijn buik was onrustig. 

Een goede leerschool en eye-opener dat mijn lichaam echt rust nodig had! Man heeft zich de hele dag met onze kleine man beziggehouden, hij heeft de boodschappen gedaan en mij verzorgd, gelukkig was mijn lichaam s'avonds alweer een beetje normaler. 

Heel bijzonder om te merken dat mijn lichaam zelf aangeeft dat het genoeg was geweest. En zo anders gaat dat dus bij een tweeling zwangerschap. Ik ben nu ruim 12 weken, maar ik kan bepaalde dingen gewoon even niet meer. Accepteren en het is niet anders. De rest van de week kan ik rustig aan doen, want dan is man lekker nog vrij, dit weekend gaan we nog hele leuke dingen doen en dan ben ik vast weer opgeladen! 

Rust is een toverwoord waar ik nog veel mee te maken krijg de komende tijd!