vrijdag 11 oktober 2013

Zorgen...

Ik maak me altijd zorgen, om mijzelf, om vriend, om kleine man en alles wat daarbij hoort. Dat betekend vaak dat mijn hoofd vol zit en ik wat nachten niet lekker kan slapen. Vriend is hier heel anders in, hij vind altijd dat alles wel goed komt (wat natuurlijk ook vaak zo is) maar ik ben helaas een flinke piekeraar.

De laatste tijd maak ik me zorgen om onze kleine man. Hij gaat sinds begin September naar het kinderdagverblijf, maar het loopt niet echt lekker. We zijn (helaas) niet echt tevreden aangezien er een aantal dingen zijn voorgevallen die in onze ogen niet echt kunnen.

Deze week hebben we dit kenbaar gemaakt en is de vestigingsmanager met een aantal dingen aan de slag gegaan (we vonden het erg fijn dat er zo snel actie werd ondernomen) er zijn nog wel wat dingen, maar daar hopen we binnenkort feedback over te krijgen.

Mijn gevoel bij dit kinderdagverblijf was goed, in tegenstelling tot een aantal anderen waar we ook hebben gekeken. Maar sinds er dus een aantal dingen zijn voorgevallen is mijn gevoel een beetje de andere kant op gedraaid. Ik breng de kleine man niet echt vrolijk weg en heb geen fijn gevoel als hij daar is. Een aantal weken terug gooide ik het nog op "wennen" van mijn kant, maar het vreemde gevoel blijft een beetje. En mijn gevoel laat met niet vaak in de steek.

Na de wen periode had kleine man het naar zijn zin, en aangezien dat het belangrijkste is, zette ik mijn gevoel aan de kant. Maar helaas, sinds deze week huilt hij daar veel en slaapt hij helemaal niet. Ze krijgen hem met geen mogelijkheid in slaap.

Wij twijfelen dus (vriend inmiddels ook) of dit wel de juiste opvang voor ons is. Maar ja... de andere keuze die we hebben is een gastouder, al weet ik niet of ik 1 persoon wel zo kan vertrouwen (bij het kinderdagverblijf heb je de 4 ogen regel, er mag geen leidster langere tijd met je kind alleen zijn)

We zouden ook een gewone oppas kunnen zoeken. Maar het kinderdagverblijf is wel duur, maar wij krijgen veel terug van de belastingdienst, waardoor we uiteindelijk helemaal niet zoveel betalen. En voor dat bedrag vinden we nooit een oppas.

De laatste optie die we hebben bedacht is dat we stoppen met het afnemen van kinderopvang. Dat betekend dat 1 van ons minder moet gaan werken, maar ja, we hebben net allebei een (tijdelijk) contract en daarbij kost het dan ook weer erg veel geld. Toch vinden we dat dit misschien de enige reële oplossing is.

pff, wat is wijsheid? Als het met je kindje niet goed gaat, vreet dat enorm aan je... hij is nu ook al elke keer ziek. Deze week flink verkouden en nachtenlang aan het hoesten. (ik weet dat het erbij hoort) maar zo alles bij elkaar, daar pieker ik heel wat over....

11 opmerkingen:

  1. Vertrouw op je gevoel, ik kan uit ervaring vertellen dat dit 99% klopt... En met die fout leef ik nu elke dag dat ik daar niet op vertrouwd heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een zorgen! Dochter had dit ook met oudste. Totdat kleine man naar een andere groep mocht, waar het wel heel lekker ging! Oef, nu haal ik kleindochter 1 x per week op van de crèche. De eerste keren vond ik het er duizend maal niets. Nu vaste, oudere leidster terug is van vakantie gaat kleindochter met plezier naar de crèche, 1 dag dan, de andere 2 dagen wil ze haar moeder niet loslaten, want dan staan er 2 andere. Lastig hoor, je wilt het beste voor je kind en ik kan mij goed voorstellen dat dit je hierdoor niet lekker slaapt. Vertrouw je gevoel! Sterkte hiermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je moedergevoel laat je zelden in de steek dus volg je hart!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat naar als je je kind niet met een fijn gevoel achterlaat. zelf werk ik 2 dagen mijn jongste is 10, mijn oudste 15. sinds vorig schooljaar heb ik geen opvang meer mijn jongste wil ook niet overblijven op school dus is 2 keer in de week alleen thuis tussen de middag. hier heb ik ook een rot en schuldgevoel over. het zijn dus sleutelkinderen (gelukkig maar 2 dagen in de week) als ik het voor het kiezen had en al zijn mijn kinderen groter zou ik liever niet werken. nu jou kinderen nog klein zijn zou ik echt overwegen om thuis te blijven. lees je ook mee met spaarmoeder? sterkte met alles.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, daar lees ik inderdaad mee. Ik zou alleen zelf geen thuisblijfmoeder willen zijn. In het eerste jaar van kleine man werkte ik alleen maar thuis, maar mijn wereldje was wel heel klein. (Al kun je daar natuurlijk zelf veel aan doen) maar ik werk met veel plezier... En dat maakt het weer zo lastig!

      Verwijderen
  5. Ik ben zelf gastouder en zou zeker eens gaan informeren bij een gastouderburo. Erkende gastouders staan ingeschreven bij het LRK (landelijk register kinderopvang) Hier kun je ook zoeken naar een gastouder bij jou in de buurt. Geen 4- ogen principe maar ook wij worden aan alle kanten gescreend en gecontroleerd. Mijn vraagouders zijn allemaal zeer tevreden, vooral het huiselijke en goed kijken naar wat een kind nodig heeft spreekt ze aan. Een kind mag hier zijn eigen ritme aanhouden en hoeft niet mee met de grote meute. (beetje reclame voor gastouders mag wel toch ;-) ) Luister naar je gevoel en succes met je keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, dat mag zeker! :) het is meer ons gevoel erbij, ik vind het zo moeilijk om een "vreemde" mijn kind toe te vertrouwen! Maar het hoort er een beetje bij, helemaal als hij straks naar school gaat. Bedankt voor je reactie! (En alle andere reacties natuurlijk ook)

      Verwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lastig is dat he?! Wij hadden voor onze zoon, een geweldig dagverblijf gevonden (dachten wij), het was een verticale groep (0 tot 4 jaar). Maar na een pa ar weken werd ik elke maandag gebeld dat ze eigenlijk geen tijd voor hem hadden(?!) Hij was een moeilijke drinker en had ook wat allergieen. Maar dat vind ik nog geen redenen om mij elke dag te bellen met verzoek om hem op te halen... Na een maand kreeg ik een nieuwe baan op een dagverblijf (ik werk zelf op een dagverblijf) bij mij in de stad en kon mijn mannetje mooi mee.... Oke ze moesten even wat tijd investeren in hem, maar toen hij eenmaal gewend was ging het goed!

    Zit jouw kindje in een verticale groep of een horizontale groep? En wisselen de leidsters vaak?
    Als ik je verhaal zo lees heeft je kind behoefte aan rust en veiligheid...
    En ja dan moeten de pedagogisch medewerkers tijd en energie in jouw kind steken, maar ja daar zijn ze voor opgeleid en dat mag je ook gerust van ze verwachten want je betaald er genoeg voor!!
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ohhh wat herkenbaar. Wij hebben een soort gelijk dilemma gehad en hebben er toen voor gekozen om minder te gaan werken. Ik werk twee dagen en mijn man vier. Oma wilde 1 dag in de week oppassen. Het is inmiddels al ruim 5 jaar geleden en ik ben blij dat we dat toen gedaan hebben. Financieel was het even slikken maar de rust die het geeft is ons dat allemaal waard. Succes met je beslissing.
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wij wonen in Brussel, België: mijn oudste ging naar een creche, mijn jongste naar een gastouder. Voor allebei was het de enige mogelijkheid voor opvang, verder was er heeelemaaal niets; oudste heeft zelfs een jaar op de wachtlijst gestaan, en manlief kon niet werken! Als ik nu het verschil zie, zou ik de tijd voor mijn oudste over willen doen en haar aan een gastouder geven. Het is zo'n enorm verschil in ontwikkeling en zelfvertrouwen tussen mijn dochters. Op de creche zaten 14 kinderen in een groep, met anderhalve leidster (er was nog een groep van 14, ook met anderhalve leidster) en af en toe een stagiaire. Bij de (Belgische) gastouder zijn het er maximaal 7, inclusief haar eigen kinderen. Bij mijn gastouder zijn de eigen kinderen 13 en 11, en dus de hele dag op school. Ze heeft veel tijd voor de 5 kleintjes.

    Siebrie

    BeantwoordenVerwijderen