vrijdag 9 mei 2014

Dure kinderen!

Ik kwam laatst dit bericht tegen in de Telegraaf…. Klik hier

Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik dit nogal een opmerkelijk nieuwsbericht vond, ik wist niet zo goed wat ik daar nou van moest vinden.

Als ik naar onze situatie kijk, vind ik dat wij niet slecht verdienen. We betalen per maand €664,- aan het kinderdagverblijf voor 2 hele dagen opvang. We krijgen hier €494,- kinderopvangtoeslag voor, wat ik heel veel vind. Uiteindelijk betalen we dus €170,- per maand zelf. Even ter vergelijking; In Italie betaald mijn familie straks €550,- voor 5 hele dagen opvang en krijgen zij ook nog iets terug van de belasting! (verschil moet er zijn, zullen we maar zeggen)

Ik vind die €170,- heel goed te doen. Helemaal als je uit gaat rekenen wat je zelf verdiend en hoeveel het zou kosten als 1 van de 2 stopt met werken. Ik kan mij voorstellen dat de hogere inkomens die geen opvangtoeslag ontvangen het erg duur vinden, maar dan nog kan ik me weinig voorstellen bij het feit dat je dan je kinderwens maar uitstelt, want uiteindelijk wordt het er ook niet goedkoper op, denk ik.

Ik heb zelf een familielid die heeft gewerkt in het medische circuit van het zwanger raken, als het op de natuurlijke manier niet lukt. En hoewel het steeds bekender wordt, blijkt uit onderzoek ook dat veel vrouwen niet weten dat hun vruchtbaarheid met de leeftijd snel afneemt. Natuurlijk kan het zo zijn dat je de juiste partner nog niet bent tegengekomen, of je er nog niet klaar voor bent, dan begrijp ik helemaal dat je later aan kinderen begint.

Wij hebben onze kinderwens nooit laten afhangen van onze financiële situatie, want toen wij hierover na gingen denken, wilde ik eerst alles op orde hebben. Allebei een vast contract, een woning met veel ruimte etc. etc. Toen we daar eenmaal waren, werd ik ziek en verloor mijn baan…. en dan leer je weer dat alles zomaar kan veranderen en je toch niet weet wat er over een jaar gebeurd.

Ik vind het overigens wel belangrijk dat je een kind de basisbehoeften kunt bieden, en natuurlijk kunt laten opgroeien in een liefdevol thuis, dat lijkt me duidelijk, maar verder kun je het zo duur maken als je zelf wilt (heerlijke dooddoener blijft dat toch altijd) ;)

Heb jij tijdens je kinderwens wel stilgestaan bij alle kosten? En begrijp jij de vrouwen in het artikel?




10 opmerkingen:

  1. Je spreekt jezelf wel heel erg tegen: wij hebben onze kinderwens .......................................want toen wij hierover gingen nadenken wilde ik eerst ................................................
    Dat je daarna ziek werd en je baan verloor wist je teon je aan het nadenken was nog niet!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je hebt gelijk... Wij wilden ook eerst dingen op een rijtje hebben (niet zozeer financieel) maar toen dat in korte tijd helemaal mis ging, kwam ik erachter dat het allemaal onbelangrijk is, als de basis maar goed zit!

      Verwijderen
  2. Ik snap het gemopper over hoge kosten van kinderopvang ook niet. Echt niet. Ben het dus helemaal met je eens: kinderen vallen niet te plannen.

    En overigens: natuurlijk kun je het vervullen van je kinderwens uitstellen als je de juiste man niet bent tegengekomen... Maar... wacht niet te lang! Ook zonder die man kun je een kind krijgen. Kijk maar naar mij.... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind het mooi dat je zo positief bent over de kinderopvang toeslag. Meestal hoor ik daar alleen maar heel erg over klagen. Fijn om eens een ander geluid te horen. Pas nu de kinderen naar het hbo e.d. gaan merk ik dat de kosten echt wel wat hoger worden. Daarvoor kun je het heel erg zelf bepalen vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind wel dat je stil moet staan bij de kosten, kinderen kosten geld en daar mag je best realistisch in zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik helemaal geen sympathie op kan brengen voor mensen die maar kinderen op de wereld zetten, zonder erbij stil te staan of ze die kinderen wel kunnen geven wat ze nodig hebben. En dan heb ik het natuurlijk niet over de nieuwste PlayStation, maar van liefde alleen kun je ook niet leven. Een warm thuis, aandacht (en misschien dus minder werken!), scholing, enzovoorts zijn ook niet gratis.

    Maar uiteindelijk zou ik wel denken dat als je een sterke kinderwens hebt en je denkt dat je het niet kunt betalen, je misschien andere prioriteiten moet stellen. Vaak willen mensen en-en-en, dus carrière, kinderen, luxe vakanties, doen waar ze zin in hebben. Dat kan niet iedereen. Maar zoals Patricia in dat stukje zegt: je wordt er niet vruchtbaarder op. Zo'n vakantie oid komt dan misschien wel weer, maar voor kinderen heb je toch een beperkter window of opportunity, zeker als je bedenkt dat dat lang niet voor iedereen even makkelijk gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jazeker ! In 1979 kochten wij een eengezinswoning met het idee dat er na een paar jaren kindjes zouden kunnen komen. Het heeft echter tot 1986 geduurd voor we het ons konden veroorloven. Wij hadden een hypotheek met variabele rente en die bleef maar stijgen. Toen de spanning ons te groot werd hebben we de rente vastgezet op maar liefst 10,3 procent. Uiteindelijk is de rente tot wel 13 procent gestegen. Je kunt je voorstellen dat de schrik er goed inzat. Gelukkig waren we tweeverdieners en we zijn als gekken extra gaan aflossen om onze maandlasten omlaag te krijgen. Het doel was om van 1 inkomen te leven als er een kindje kwam: het begrip kinderdagverblijf stond nog in de kinderschoenen. In onze middelgrote gemeente was er welgeteld een en de wachttijd was anderhalf jaar. Bovendien waren alle kosten voor jezelf: de kinderopvangtoeslag bestond nog niet. Ik heb mijn moeder nog gevraagd of ze 2 dagen zou willen oppassen en dat wilde ze niet. En dus werd ik thuisblijfmoeder en dat ben ik met veel plezier en liefde geweest. Maar ik was graag een iets jongere moeder geweest, gewoon omdat je fysiek dan meer aankunt.
    Groet, Greetje54

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Man en ik hebben ook eerst een huis gekocht en toen getrouwd dat wilde man graag allemaal geregeld hebben voor de kinderen. Wij hebben er toen nog een jaartje sparen tegenaan gegooid en toen heb ik mijn pil strip weggegooid. Ik was toen 27 jaar. Het duurde vervolgens 8 maanden maar toen was ik zwanger van oudste zoon. Kort maar voor mij toen een eeuwigheid. Toen zoon 5 1/2 jaar was kregen we dochter. Ik werd gewoon niet eerder zwanger.
    Wij hadden een mooie buffer en beiden een fijne vaste baan. De kinderen gingen beiden 3 dagen naar het kdv en 2 naar de bso. Op het duurste punt betaalde ik 3 kdv dagen en 2 bso dagen samen ongeveer 1000,00. Ik kreeg van de belastingdienst ongeveer eur 650 terug. Dat vond ik erg meevallen. Inmiddels heeft man een erg fijne baan waardoor ik niet meer zou hoeven werken. Alleen dochter gaat nog naar de bso 2 dagen. Zoon is 14 en gaat naar het voortgezet onderwijs wat verder weg dus wel treinkosten. De bso moeten we bijna volledig betalen maar dat geeft niet we kunnen het betalen en dochter heeft er veel plezier.
    Wij wonen in een gewone eengezinswoning onder de rook van Amsterdam. We hebben de overwaarde van ons beginnershuisje volledig afgelost toen we dit huis kochten in de koophuissnelkookpan van begin 2000. We betalen nu netto 650 per maand aan woonlasten en daarvoor kun je hier niets vergelijkbaars huren.
    Mijn man heeft een goed inkomen en ik werk 25 uur per week bij de overheid. Ik doe mijn werk heel erg graag. Stoppen is voor mij nooit een optie geweest. Ook niet als man vanaf het begin dit inkomen had gehad.
    We kunnen makkelijk leven. Ik maak een keer per jaar een begroting rekening houdend met onze wensen. Ik geef per week ongeveer 150 aan boodschappen uit. Verder is er genoeg geld voor sparen, uitjes, etentjes en vakantie. We gaan regelmatig wat eten of lunchen. Maar verder doen we geen gekke dingen we roken en drinken niet. De kinderen hebben het hier luxe daar zijn we ons van bewust. Is de hagelslag op dan staat er al een nieuw pak in de kast te wachten. Wij eten vlees van de lokale slager met vlees van een goed adres en dat kan zo maar biefstuk zijn op woensdag. Maar ook een slavink.
    We hebben een mooie buffer maar leven vooral in het nu .Bij man komt heel veel kanker voor in de familie (erfelijke vormen). We gaan dus niet wachten op later. Fijn op vakantie dus en af en toe een weekendje weg. We zijn alle vier gek of Griekenland en Spanje.
    We zitten nu in een luxe positie maar weten dat het anders kan zijn of worden. Dat houdt ons scherp. We werken er ook hard voor.
    Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik kwam er op mn 26e alleen voor te staan met twee kinderen, dan zijn alle financiële zekerheden of planningen opeens nutteloos. Ik ben het dus met je eens.. je kunt nog zoveel plannen..
    Ik werkte 32 uur. Met een inkomen van 1400 netto betaalde ik 350 euro voor de kinderopvang (3 dagen per week, 2 kinderen - ze gingen ook nog een dag naar m'n moeder). De rekening bedroeg zo'n 1800 euro per maand dus ik was natuurlijk mega dankbaar dat ik zoveel toeslag van de overheid ontving.. maar toch was het alsnog een grote hap uit m'n inkomen. Krom systeem eigenlijk hé, die toeslagen!
    Nu moet ik rond komen van een WW uitkering van 980 euro maar hou ik uiteindelijk meer over. Ik ben tegen m'n wil werkloos geworden, maar ben er nu eigenlijk stiekem wel erg blij mee. Dat heen en weer geren, geregel van oppas, stress als 1 van mn kinderen ziek was.. en m'n zoontje van (toen) 3 die iedere ochtend vroeg "mama, waar moeten we vandaag heen?" (naar kdv of oma, dus..). Als ik vrij was, vloog ie me om de hals en als ik dan vroeg wat hij wilde gaan doen, zei hij dat ie eigenlijk gewoon thuis wilde blijven en wilde knuffelen.. geld is niet alles! En wat ben ik dankbaar dat ik in Nederland woon! In veel andere landen hadden we al met z'n drieën op straat gestaan denk ik..

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wij komen er ook steeds meer achter dat geld niet alles is, en vinden dat je moet laten zien dat je het hebt voor de buitenwereld al helemaal niet. Met het loon van mijn man kunnen we rondkomen, ik kom na mijn studie helaas niet aan het werk. Nja op een gegeven moment dan niet, mezelf ontwikkelen kan ik met vrijwilligerswerk beter dan met maar tot in den treure blijven solliciteren, en met ons uitgavenpatroon komen we gewoon goed rond, ook als mijn man werkloos zou worden. Ook als er kinderen zouden komen zou dat financiëel geen problemen opleveren, en met de 80% kans op 'autistjes' die mijn man en ik hebben door zijn Asperger is het dan waarschijnlijk juist beter als ik thuis blijf voor de regelmaat. Helaas zijn er vervolgens mensen die compleet hun oordelen daarover klaar hebben staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat hebben mensen ook als je wel zou blijven werken. Pech gehad voor die mensen.
      Ilse

      Verwijderen